19 Nisan 2009, Pazar, 20.00 – Mersin Kültür Merkezi, Mersin, Türkiye
Mersin'de önce Sahil Martı Hotel'e eşyalar bırakıldı. Sahnede amatör bir tiyatro topluluğu prova yaptığı için hazırlık hemen başlayamadı. Ekip bu boş zamanı değerlendirmek için Mersin'de dolaşmaya çıktı. Kültür Merkezi'nden eski otogarın oradaki Göksel Tantuni'ye kadar yürüdü. Göksel Mersin'in en meşhur tantunicilerinden. Sahibinin söylediğine göre tantuniyi1960'ların sonunda Mersin'de ilk kez babası ile birlikte üç dört kişi yapıyormuş. Diğerleri işi büyütememiş. Babası da, o sırada doğan küçük oğlu Göksel'in adı ile bir dükkan açmış. Şimdi 4 şubesi ve 
görülebilecek en hızlı servis ile Göksel Tantuni bu işin öncülerinden.
Mersin'de Devlet Opera ve Balesi'nin yerleşik olduğu sahne 1940'ların sonunda inşa edilmiş. Ankara ile birlikte Türkiye'nin ilk opera binalarından. Yakında büyük bir tadilata girecekmiş. Salonun üçte biri doluydu. Oyunda hatırlanacak özel bir şey olmadı. Oyundan sonra seyircilerden bazıları duygularını paylaşmak üzere fuayedeydi.
19 April 2009, Sunday, 20.00 – Mersin Culture Center, Mersin, Turkey
First the bags were left in Martı Beach Hotel. The set-up couldn't start immediately, because there was an amateur theatre company rehearsing on stage. The team had a walk around the city. From th
e culture center they walked to Göksel Tantuni located in the old bus terminal. Göksel is one of the oldest “tantuni” (a kind of meat wrap) maker in town. As the owner of the restaurant told, very few people including his father were doing tantuni at the end of 1960's. The others couldn't grow their business. The father give the name Göksel, at the time his newborn son, to the restaurant. Today with 4 branches, and the fastest service that can ever be witnessed Göksel is one of the leaders of the business.
Culture Center was built at the end of 1940's which is also the house for Mersin State Opera and Ballet. Together with Ankara it is one of 
the first opera building of Turkey. Soon there is going to be total renovation. One third of the hall was full. There was nothing special to be remembered in the play. Some of the audience was at the foyer to share their feelings after the play.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder