Antakya'dan Silifke'ye diğerlerine nazaran daha uzun bir yolculuktan sonra ulaştık. Silifke merkezde, organizasyonu da yapan Ahmet Bey bizi bekliyordu. Derneklerine yaptığımız kısa bir ziyaretin ardından bir şeyler atıştırmak için Hatice Ana'nın yerine gittik. Sakin ve bol börekli bir yemekten sonra sahneye geçtik. Ahmet Bey Polifonik Koro ve Bale adında bir dernekte hoca aynı zamanda Ayşe Hanım ve Ayşegül hanım da derneğin başkan ve başkan yardımcıları. Gün boyunca tüm ihtiyaçlarımızı ellerinden geldiğince temin etmeye çalıştılar çok tatlı ve özverili insanlardı. Bir çok iş onlar sayesinde kolayca halledildi.

Her salonda olduğu gibi burada da internet sorunu yaşadık. Sinemanın yan binası Türk Telekom’du, gidip onlardan internet istedik. Yetkililer geçici bir süre internet vermek için uğraştılar hatlar değiştirildi kablolar çekildi ama sonuç maalesef değişmedi.

Salon 280 kişilik, küçük ama teknik açıdan tatmin ediciydi. Oyun başlarken birkaç koltuk hariç tüm koltuklar doluydu. Tedirginliğimiz seyircilerin arasında Memoli'yi görmeye gelmiş epeyce çocuk ve gencin olması ve bunun oyunu ve oyuncuyu etkilemesiydi, ama şaşırtıcı şekilde oyunun başında her espiriden veya sahne değişiminden sonra alkışlayan seyircinin yavaş yavaş oyunun içine girip suratlarındaki şaşkınlık ifadesiyle donmaları gerçekten güzel bir oyun olduğunun ispatı gibiydi.Oyun bittiğinde alkış da bunu gösteriyordu.

Oyunun başlarından basınla ilgili küçük sorunlar yaşadık uyarılarımıza rağmen istiklal marşında bir fotoğrafçı sahneye kadar çıkıp fotoraf çekmeye çalıştı, uyarımız sonrası indi. Memet Ali, flaşlı fotoğraf çekenleri oyun sırasında uyarmak zorunda kaldı. Oyun sonunda fuayede Memet Ali Alabora'yı bekleyen büyük bir kalabalık vardı, uzun süre de dağılmadı. Bu sırada röportoj konusunda oldukça verimli dakikalar yaşanıyordu. İnsanlar oyunun etkisiyle kaybettikleri yakınlarından, yaşadıkları şiddet olaylarından ve nadiren de olsa güzel hikâyelerden bahsettiler. Tüm yönlendirmelerime rağmen oyundan ne kadar etkilendiklerini söylemeden geçmedi insanlar.

Artık rutinleşen güzel bir yemeğin ardından ki tek farkı bu turne boyunca ilk defa etin rengi değişti ama et hiç değişmedi, otelimize geçtik. Yine eğlenceli ve sıcak insanlarla geçirilen güzel dakikaların tadıyla bitirdik günü.

From Silifke to Antakya we had a longer journey than the others. Ahmet was waiting for us who made the organization in Sİlifke. After a visit to their society we went to Hatice Ana's Place to grab a bite. After the meal we moved to the stage. Ahmet is a teacher in Polyphonic Chorus and Ballet Society, and Ayşe and Ayşegül are the president and the vice president They tried to provide our needs all they long, they were very sweet and giving. Many problems were solve by their help.

Like all the venues we have played, we again had an internet problem. Next building of the venue was Turkish Telecom, we wanted internet from them. The responsible person worked a lot to provide us internet. He changed the lines, provided new cables but unfortunately nothing changed.

The venue was for 280 people, it was small but technically efficient. When the play was about the start nearly all the seats were occupied. We were worried about the audience, because there were many children and youngsters who came to see Memoli. This could effect the actor and the play. But surprisingly, the audience who were applauding after all the jokes and scene changes, slowly became part of the play. The surprised frozen impression on their faces was like an evidence of a good play. The applause also showed this at the end.

We had a few problems with the press at the beginning of the play. Despite all our warnings the local reporters jump onto the stage to take photos. Memet Ali had to warn the ones who were taking photos with flash during the beginning of the play. There was a big crowd waiting for Memet Ali Alabora at the foyer after the play, who stayed there for a long time. We have made a lot of interviews. With the effect of the play, people told stories about their passed relatives, the violence they witnessed, and few beautiful moments they lived.