Şöyle bir rivayetimiz vardı "eğer ki şehirde yemekler güzel ise oyun düşük, yeme içme namına bir şey yok ise seyirci ve oyun süper" Neyse ki Adana bu rivayeti ortadan kaldıran şehir oldu. Muhteşem bir yemeğin ardından neredeyse 4'te 3 dolu olan salon tarafından ayakta alkışlanan bir oyun ve ayakta alkışlanacak bir oyunculuk.

Sahneye girebildiğimizde hazırlıklarımızı bitirebilmek için 3 saatimiz vardı. Tecrübe, takım çalışması ve kebapların etkisiyle mucizevi bir şekilde 2 buçuk saat içinde tüm hazırlıklar bitmişti. Bu süre içinde Turan ve Daimi'nin çabası göz ardı edilemezdi. İş bittiğinde Turan, üstü başı toz toprak, kan ter içinde kalmış bir askerden farksızdı. Tüm bu heyecanın ve koşturmacanın ardından gerçekten çok tatlı bir seyirciyle çok samimi bir oyun geçirdik.

Oyun sonrası tanışmak fotoğraf çektirip imza almak için bekleyen kalabalığın dağılması biraz uzun sürdü aynı anda sahne toplanması da sona erdi.

Oyundan sonra tüm ekip "insiyatif sanat kafe" adında çok şirin bir kafeye götürüldük oradaki tatlı komik ve aslında birazda buruk sohbetin ardından belirsizliği henüz giderilmemiş ertesi güne uyanmak için odalarımıza çekildik.

Adana

We had a such a rumor that “if the food in the city is good the play would be bad, if there is nothing to eat then the play and audience would be super”. Fortunately, Adana was the city to stop this rumor. After a wonderful meal, a play which was applauded by the 3 out of 4 full standing audience and an acting which has to be applauded while standing.

We had 3 hours for the set-up. Experience, team work and the effect of the kebabs caused the set-up to be finished miraculously in 2 hours and a half. The efforts of Daimi and Turan cannot be overseen. When the set-up was over Turan with the dirt all over his clothes, looked like a soldier. Within all this excitement and work, we had a very sincere play, with a very sweet audience.It took a long time for the crowd to leave the venue who stayed to take photos and have autographs and meanwhile the loading out was complete.

After the play, we have been taken to a very pretty café named “Initiative Art Café” (İnisiyatif Sanat Cafe). After a sweet, funny and somehow sad conversation, we went to our rooms with an uncertain program for tommorow.

Adana